Dlaczego “Ki Tov”?

Michael, syn Leory i Maxa, urodzony 27. Adar II 5706 (30/03/1946) w Kiryat Bialik, miejscowości położonej na północ od Haify. Przeprowadził się z rodziną do Kiryat Tiv'on gdzie uczęszczał do państwowej szkoły podstawowej, a następnie ukończył Liceum Chaima Greenberga. Mickey, jak był nazywany przez rodzinę i przyjaciół, był dobrym uczniem, wybitnym w przedmiotach, które lubił. Nie musiał poświęcać wiele czasu na prace domowe. Już jako dziecko odznaczał się ponadprzeciętną inteligencją. Dorośli mogli z nim poważnie podyskutować na każdy temat. W szkole podstawowej był "królem swojej klasy" – przystojny chłopak, najlepszy sportowiec i uczeń. Niemniej jednak Mickey był skromny i nie wywyższał się. Jego podejście do przyrody od najmłodszych lat było oparte na logicznym myśleniu. Jako uczeń szkoły średniej próbował zrozumieć wszystkie zjawiska i sposób, w jaki wpasowują się one w podstawowe prawa natury. Te próby doprowadziły do głębokiego studiowania filozofii. Mickey był dojrzałym nastolatkiem, przemyślał każdą sprawę przed wyrażeniem swojej opinii. Z drugiej jednak strony miał poczucie humoru i lubił się szczerze śmiać. Mickey był jednym z założycieli ruchu skautowego w Tiv'on, będąc jednym z pierwszych doradców. Jako sportowiec szczególnie dobre wyniki osiągał w biegach długodystansowych. Czas wolny poświęcał głównie lekturze. Czytywał książki poświęcone wielu różnym tematom, takim jak szachy, fotografia, gotowanie, a także powieści, poezję, książki historyczne, geograficzne i z dziedziny filozofii. Czytał prawie każdą książkę która wpadła mu w ręce. W ramach zajęć pozalekcyjnych w liceum brał udział w kole czytania poezji współczesnej, ale jego profilowe licealne przedmioty należały do nauk ścisłych.

Mickey bardzo lubił przebywać na łonie natury. W dzieciństwie wędrował po dolinach i wzgórzach wokół Tiv’on, a w młodości przeszedł wszerz i wzdłuż całą Ziemię Izraela. Gdziekolwiek napotkał dzikie tulipany stawiał znak ostrzegawczy: “Nie wykopuj nas!". Często wędrował, czasem ze swoja rodziną – ale wówczas zawsze jako przewodnik, fotografował, studiował i znajdował nowe rzeczy. Jego umiłowanie przyrody miało też odzwierciedlenie w miłości do zwierząt. Jego chęć ochrony środowiska naturalnego obejmowała nawet staranie o zachowanie niejadowitych gatunków węży. Poczucie sprawiedliwości było tym, co prowadziło go przez wszystkie lata. Jako uczeń szkoły średniej nigdy nie ściągał w czasie egzaminów, co było zwyczajem większości jego kolegów. Wiedza Mickey’a pozwoliła mu dostrzec rzeczy naprawdę w życiu ważne, pozwalając obrać właściwe priorytety. Jednakże chciał być twórczy we wszystkich dziedzinach: malowaniu, śpiewie, tańcu, podróżowaniu, gotowaniu, filmowaniu, muzyce, zwiedzaniu wystaw i czytaniu książek. Dzięki swoim dobrym manierom, uprzejmości, mądrości i wrażliwości zawsze był uważany z oddanego, lojalnego przyjaciela i odgrywał główną rolę w każdej grupie ludzi, z którą był powiązany, pomagając organizować wspólne śpiewanie i bezinteresownie tworząc radosną atmosferę. Mickey dorastał w kochającej rodzinie i doceniał to. Był więc silnie związany ze swoją rodziną i bardzo ją kochał.

Kiedy Michael został powołany do IDF w pierwszych dniach sierpnia 1964, zgłosił się do formacji Spadochroniarzy. Po wstępnym szkoleniu i kursie dla dowódców służył jako dowódca oddziału spadochroniarzy. Po zakończeniu regularnej służby wojskowej, w październiku 1966, został przeniesiony do rezerwy. W czasie Wojny Sześciodniowej (w czerwcu 1967) brał udział w walkach o wyzwolenie starego Maista w Jerozolimie, a w roku 1968 walczył w bitwie pod Karameh. Był świetnym żołnierzem, ale czuł niechęć do wojny i wojskowego stylu życia. Był zdolny do postrzegania spraw z ludzkiej perspektywy nawet pośrodku pola walki. Dzięki takiej kombinacji cech był dobrym dowódcą, który wiedział jak zadbać o swój oddział.

W październiku 1966 Mickey zaczął studia na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Ukończył studia licencjackie w dziedzinie fizyki i matematyki. Po uzyskaniu magisterium z fizyki zaczął pracować nad swoim doktoratem, w którym zajmował się przewodnością kryształów tlenku cynku.

Mickey uwielbiał mieszkać w Jerozolimie. Robił wiele zdjęć miasta. W krótkich chwilach wolnych od nauki wywoływał swoje zdjęcia, czytał książki i słuchał ulubionych płyt. Lubił spotkania towarzyskie, dzięki swojej szerokiej wiedzy z wielu dziedzin łatwo znajdował wspólny język z każdym. Wyróżniał się dzięki swojemu wykształceniu, był bardzo elokwentny, potrafił mówić o swojej pracy i studiach w sposób jasny i zrozumiały. Dążył niestrudzenie do osiągnięcia swoich celów naukowych, zachowując całkowitą jasność idei dzięki umiejętności wszechstronnej analizy faktów.

Oprócz studiów magisterskich z fizyki zapisał się też w ramach zajęć uniwersyteckich na kurs Myśl Żydowska. Był również nauczycielem na cześć etatu, najpierw w miejskim liceum, a potem na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Hebrajskiego.

Podczas wojny Jom Kipur Mickey brał udział w walkach frontowych przeciwko Egiptowi. W bitwie 22-go Tishrei (18/10/1973), na odcinku ‘Tzach’, na zachód od Kanału Sueskiego, Mickey został raniony i zginął podczas ataku na Abu Sultan. Został pochowany na cmentarzu wojskowym w Kiryat Tiv'on. Obok spoczywają jego rodzice i siostra. Pośmiertnie otrzymał stopień starszego sierżanta. Ku jego pamięci rodzice opublikowali książeczkę zawierającą wspomnienia członków rodziny, przyjaciół i nauczycieli. Batalion, w którym służył, również wydał książeczkę upamiętniającą poległych żołnierzy, w której znajduje się rozdział  o błogosławionej pamięci Michaelu Mokotovie.

Historia rodziny Mokotov (Mokotów):

„Założyciel rodu”, Tuvia (Tevia?) Dawid, przeprowadził się z warszawskiego Mokotowa do Warki (około 59 km na południe od Warszawy) w końcu XVIIIw. Rodzina utrzymuje, że był on budowniczym pięknej drewnianej synagogi w Warce (później spalonej przez nazistów). Ponieważ wszyscy sąsiedzi nazywali go „Żydem z Mokotowa”, przyjął tą nazwę jako swoje nazwisko rodowe. Tuwia Dawid Mokotów miał wiele dzieci (piętnaścioro lub szesnaścioro), wszystkie z nich wychowywały się w Warce na początku XIXw. Niektóre z nich zmieniły potem nazwisko na Mokotowski. Wielu potomków rodu wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych i do Ziemi Obiecanej w początkach XXw. Ojciec Michaela i Nurit przeprowadził się do Frankfurtu w Niemczech, gdzie nie czuł się dobrze, uważany za „Żyda ze wschodu” (Ost-Jude). Jeden z członków rodziny, rabin, zmienił nazwisko na Ki-Tov. Był on autorem 2 książek w języku hebrajskim. Wielu krewnych pozostało w Polsce. Dwieście (200) osób z rodziny Mokotov zostało zamordowanych przez nazistów.